குருதி நிணம் தீரா மண்
பிணங்களும் எஞ்சாத தேசம்
சிதைமேடுகள் மீதும் துப்பாக்கி
சிதலுறூம் காயம்
இராணுவ சப்பாத்துக்களின்
கீழ் எல்லாமும்
ஆனாலும் எழுந்தது தேசம்
அதனாலும் எழுந்தது தேசம்
சிறகுடைத்து வீசப்பட்ட
ஒரு பறவையின்
சிறகசைப்பைப்போல
கால்களற்றவரும் நடந்தனர் தெருவில்
கைகளற்றவரும் ஏந்தினர் கொடியை
விழிகளற்றவரும் ஏற்றினர் சுடரை
சொற்களற்றவரும் எழுதினர் பதாகையை
இல்லாதவர்களின் இருதயங்களைச் சுமந்து
தொண்டைக் குழிகளில்
நெடுநாளுறைந்த
பெருங்குரல்
காட்டாற்றைப்போலப் பெருக
இப்போதும்
வீழ்த்தப்பட்டவர்களின்
பெருஞ்சொற்களில் கனன்றது
வாழ்வின் கனவுதான்
பிரளயம் கடந்து
ஊழி கடந்து
அகல விரிந்து பூத்த
பூவரசம் பூப்போல.
¤
தீபச்செல்வன்
நன்றி: குளோபல் தமிழ் செய்திகள்
0 கருத்துகள்:
கருத்துரையிடுக